τι μου αρέσει...

Μου αρέσει που έρχεται κάθε τόσο η δεκαoχτούρα και κοντοστέκεται στο περβάζι σκούζοντας. Θαρρώ πώς μάς φέρνει κάποιο μήνυμα, από κείθε πέρα μακρυά..Μου αρέσει που η βυσσινάδα δροσίζει στωικά τις σκέψεις μου, θύμισες που σκαρφάλωσαν τα παιδικά μου χρόνια...τότε, που η γιαγιά μάς έφτιαχνε γλυκό βύσσινο και το έκρυβε ψηλά, για τους ξένους έλεγε...κι εμείς τα απομεσήμερα σαν κοιμόταν, φτάναμε το γλυκό και καταβροχθίζαμε λίγο την φορά...Μου αρέσει που όταν οδηγούσαμε τα ποδήλατά μας, κάναμε ότι ήταν μηχανές...Μου αρέσει που η μελωδία ατόφια εισχωρεί στο νου μου τον βυθό και με ταξιδεύει σε ανύποπτες αντιξοότητες. Εκείνες που στάθηκαν σε κάποιο αβέβαιο παρελθόν να χαμογελούν. Μου αρέσει που η σκέψη αλωνίζει στα λευκά περιβόλια του ουρανού. Τα αστέρια αν και θαμπά χρυσίζουν το βλέμμα που τ'ακολουθεί εκείνες τις γλυκές νυχτιές...Μου αρέσει που η ηρεμία γίνεται μικρός καημός και συνομωτεί με τις αποδράσεις της ψυχής...Μια ψυχή που καιρό τώρα λέγεται ιταλική ηρωίδα και γυροφέρνει αυτούσια τους ελληνικούς δρόμους...Μου αρέσει που ήρθε το καλοκαίρι και τσαλαβουτά στις άκρες των ματιών μας...Μου αρέσει να θυμάμαι τις βόλτες που έκανα ενίοτε τις γλυκές νύχτες, μέσα στην πόλη. Μα πιό πολύ, μου αρέσει που ήρθαν μέρες καλές κι αντιχούν στον ήχο της σιωπής...Μου αρέσει ακόμα η Δούκισσα, γιατί είναι πολλά υποσχόμενη κι αυτό το καλοκαίρι...