Περί Ηθικής...

πάντα πίστευα, ότι το πνεύμα, δεν μπορεί να μπεί σε καλούπι...δεν εγκλωβίζεται. Είναι ελεύθερο να κίτεται στις σκόρπιες εκτάσεις μιας αμφίρροπης πραγματικότητας...Εκεί κάπου,το πνεύμα, έρχεται αντιμέτωπο με την ηθική. Συναντά την ηθική στους άσημους ατραπούς και ίσταται στην κατεξοχήν χώρα της συνείδησης, να βολοδέρνει με γνώμονα τα προσωπικά βιώματα του καθενός.
Τι είναι η ηθική τελικά?Κατά καιρούς μαθαίναμε, ότι σύμφωνα με τα ήθη κι έθιμα, ηθική είναι οι κανόνες συμπεριφοράς.Ο καθωσπρεπισμός που διαμορφώνει τον χαρακτήρα για να μπορεί να επιβιώνει και να είναι αποδεκτός, στην υποτιθέμενη κοινωνία που δημιούργησε ο άνθρωπος.Επομένως για να μπορέσει να βρεί ο άνθρωπος την ηθική μέσα του, θα πρέπει να απελευθερωθεί από τους ηθικούς κακόνες της κοινωνίας. Η πραγματική ηθική που αισθανόμαστε, είναι η φωνή της συνείδησης. Αυτή η ηθική, δεν έχει σχέση με δόγματα και δεν αποτελεί την κοινή γνώμη.Βέβαια, υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν συνείδηση. Επομένως ούτε ηθική, εφόσων ισοπεδώνουν σχεδόν τα πάντα. Τότε για πιά ηθική μιλάμε?Για αυτούς που την έχουν?Για αυτούς που κάνουν ότι την έχουν?ή μήπως για αυτούς που δεν την έχουν και το ξέρουν μέσα τους κρυφά και τους βολεύει υποσυνείδητα να συνεχίσουν έτσι, από την στιγμή που τρέφουν τις αρρωστημένες τους φιλοδοξίες να κατακτήσουν οτιδήποτε επιθυμούν. Γιατί το απαγορευμένο είναι το ζητούμενο. Και μην ρίχνουμε την ευθύνη στην Εύα, εφόσων ο ίδιος ο Αδάμ συμμετείχε σε κάτι εξίσου επίφοβο και για τους δυο, όσο για μια ολάκερη ανθρωπότης, που δρασκέλισε τους κανόνες ενός ατέκμαρτου πλανήτη.
Κι επανέρχομαι στην ποιότητα του χαρακτήρα, το οποίο παραβλέπουμε, προκειμένου να βαδίσουμε στην σύγχρονη εποχή μας...αυτό συμβαίνει, επειδή μας βολεύει να αγνόούμε την πνευματική μας ανάπτυξη και δίνουμε εμφαση τα της εποχής, ούτως ώστε να γινόμαστε αποδεκτοί μιας ανύπαρκτης κι αδαής κοινωνίας, που ενίοτε καταφέρνει να παραμυθιάζει τα βλέμματα...
Η αναλήθεια, είναι η ψευδολογία. Η τερατολογία. Η καυχησιά. Την αναλήθεια χρησιμοποιούν οι άνθρωποι που πλάθουν ένα όραμα, μια σκέψη και κατοικούν σε αυτό. Γιατί έτσι τους βολεύει. Και στην προσπάθεια να πείσουν τον εαυτό τους, νομίζουν ότι πείθουν και τους γυρω τους. Νομίζουν! Στην διαδικασία αυτή, διαδίδουν πράγματα που δεν ισχύουν και σε ανθρώπους που δεν τους αφορά, προκειμένου να αποδείξουν κάτι, για κάποιο λόγο...ο λόγος φυσικά, είναι η πάθησή αυτή, να δηλλητηριάζουν με αναλήθειες και ψεματα. Απλά για να καλύψουν τις αρρωστημένες τους ανασφάλειες κι εγωισμούς. Επειδή λειτουργούν με πυξίδα την εκδίκηση.Και το "γλύψιμο" για να ειναι φυσικά αποδεκτοί και πειστικοί.Τώρα, υπάρχουν δύο περιπτώσεις. Ή οι ακροατές να γελούν και να μην πιστεύουν τους αρρωστημένους ψευδολόγους, έπειδή ΔΕΝ αποτελούν οι ίδιοι την επιφάνεια και ΔΕΝ εφαρμόζουν το "πίστευε και μη ερεύνα" ή υπάρχει η αλλη πλευρά των ακροατών, που πιστεύουν, επειδή ο δείκτης νοημοσύνης τους, ΔΕΝ συλλαμβάνει το αθλιο από το πραγματικό. Το δήθεν από το αληθινό.Έχετε αναρωτηθεί σε ποιά κατηγορία ανήκετε?Έχετε σκεφτεί, αν η ηθική σας είναι ανήθικη, επειδή παραμένετε στην δήθεν επιφάνεια που σας κατακλίζει και στο πέρασμα αυτό αδικείτε ανθρώπους που δεν το αξιζαν