Δροσοσταλίδα

Ο ήλιος, σέρνεται στα χρώματα του Αυγούστου.
Και η καρυδιά έξω, φιλοξενεί στα κλαδιά της κάποιο μικρό όνειρο. Είναι τόσο δα μικρό και κανείς δεν μπορεί να το διακρίνει. Παρά μόνο οι δροσοσταλίδες του ξημερώματος, που κυλούν στα πράσινα φύλλα της καρυδιάς. Μονάχα αυτές οι μικρές δροσοσταλίδες, κοιτούν το μικρό όνειρο σαν γέρνει να κοιμηθεί. Και σαν ταξίδευα σε ύπνο βαρύ εψές αργά, ήρθε μια δροσοσταλίδα και κύλισε στα μάτια μου. Δρόσισε τα όνειρά μου. Τους χάρισε φτερά να σεργιανίσουν μαζί με τους αγγέλους. Ένας από αυτούς τους αγγέλους, του ονείρου μου, ήταν κι η μικρή νερένια, που έρχεται κατα καιρούς, σαν γλυκός άνεμος. Αυτή την φορά, ένα λευκό φόρεμα κεντούσε το αγαλματένιο της κορμί, καλή μου. Το αγκάλιαζε τόσο τρυφερά.
Και το χαμόγελό της, η απεραντοσύνη της ευτυχίας, που είχε σκαρφαλώσει στα κερασιά της χείλει κι άλλωτε τσαλαβουτούσε, στις λίμνες των ματιών της. Σαν χόρευε νοερά μαζί με τους αγγέλους, ξάφνου, βρέθηκε σε ένα σύννεφο. Του έγνεψε να με πλησιάσει.'έλα!' μου είπε η μικρή νερένια.. 'Θα βρείς απαντήσεις ανήπωτες, να δρασκελούν στην άβυσσο του νού σου και να σε κοιτούν. Έλα! Ο χορός θα σε οδηγήσει. Απλά ακολούθησέ τον.' Χωρίς να το σκεφτώ, βρέθηκα στο φόντο του ύπνου, να σκορπάω τις ανύπαρκτες φτερούγες μου. Τα μάτια μου, ήταν κλειστά. Και τα δάκρυα, φωτιά που δαμάζουν τις κραυγές, που δραπετεύουν κρυφά, μέσα από τα δάκρυα.Είδα έπειτα την λύτρωση. Την ένιωσα να σύρεται μέσα μου και να μου χαμογελά.Με κοίταξε με τα μαβιά της μάτια και είπε σιγανά...'να με ψάχνεις. Κι εγώ θα σου δείχνω το μονοπάτι, που λέγεται ένστικτο και σε καθοδηγεί. Μόνο αυτό να ακούς...'Κι έφυγε η μικρή Νεφέλη, όπως κάθε φορά. Η δροσοσταλίδα, κοιμήθηκε στα μάτια μου. Και τα μάτια μου, γέμησαν δάκρυα. Τα δάκρυα εγίνηκαν χαρά τούτο το ξημέρωμα. Κι οι ουρανοί, χόρευαν με τα αστέρια. Θεέ μου, τι όμορφα που'ναι τα αστέρια! Θαρρώ πώς διαθέτουν την σοφία όλου του κόσμου. Η σοφία αυτή, κυλάει από τα βλέφαρα της Νεφέλης και με πλημμηρίζει η αγάπη του Θεού.'Που να βρίσκεται άραγε ο Θεός?' ρώτησα την μικρή πρίν φύγει. Και μ'απάντησε: 'Βρίσκεται μέσα σε μια δροσοσταλίδα. Κι η δροσοσταλίδα, στις άκρες των ματιών σου. Κι όταν κυλά ανύποπτα, χύνεται στο χώμα και ποτίζει τις σκέψεις.Οι σκέψεις, βλέψεις που σκορπούν στον ουρανό. Μαζί με τα όνειρα..'

nimbus